مهندسی عمران-راه و ترابری
مهدی رهبر؛ رضا امین؛ علی خدائی
چکیده
هدف اصلی این مقاله بررسی تأثیر متوسط سن ناوگان اتوبوسرانی بینشهری بر تعداد مسافران و تلفات جادهای برونشهری است. به این منظور از داده‌های سازمان راهداری و حمل‌ونقل جادهای ایران و سازمان پزشکی قانونی ایران بین سال‌های ۱۳۹۷ - ۱۴۰۱ استفاده شده است. حمل‌ونقل از اساسی‌ترین و مهم‌ترین بخش‌های هر کشور است. حجم قابل‌توجهی از حمل‌ونقل ...
بیشتر
هدف اصلی این مقاله بررسی تأثیر متوسط سن ناوگان اتوبوسرانی بینشهری بر تعداد مسافران و تلفات جادهای برونشهری است. به این منظور از داده‌های سازمان راهداری و حمل‌ونقل جادهای ایران و سازمان پزشکی قانونی ایران بین سال‌های ۱۳۹۷ - ۱۴۰۱ استفاده شده است. حمل‌ونقل از اساسی‌ترین و مهم‌ترین بخش‌های هر کشور است. حجم قابل‌توجهی از حمل‌ونقل در کشور ما از طریق جاده‌ها صورت می‌گیرد. بیش از ۸۰ درصد مسافران بینشهری در کشور به‌وسیله اتوبوس‌های بینشهری جابه‌جا می‌شوند. ازاین‌رو بررسی عوامل تأثیرگذار بر کمیت و کیفیت ناوگان اتوبوسرانی اهمیت ویژه‌ای دارد. متأسفانه در کشور ما به دلایل متعددی مانند تحریم‌ها، تورم و مشکلات اقتصادی، عدم جذب سرمایه‌گذاران، عدم توجه مسئولین جهت برنامه‌ریزی و توسعه و... باعث کاهش تعداد اتوبوس‌های فعال و افزایش متوسط سن ناوگان شده است. در این تحقیق باتوجه‌به موضوع آن از روش تعریف شاخص، مطالعه و مقایسه داده‌ها استفاده شده است. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد با افزایش متوسط سن ناوگان، متوسط تعداد مسافران حتی پس از رفع محدودیت‌های همه‌گیری کرونا به سطح قبل بازنگشته است و روندی نزولی داشته است، همچنین خطرات و تصادفات برونشهری و افزایش تلفات با افزایش سن ناوگان افزایش‌یافته است و کمبود بلیت اتوبوس در اکثر روزها مخصوصاً ایام خاص از دیگر مشکلات ایجاد شده است. راه‌های پیشنهادی برای حل این مشکل و کاهش متوسط سن ناوگان، در شرایط کنونی کشور، نیازمند سرمایه‌گذاری و توجه بیشتر، آزادسازی و کمک به واردات اتوبوس‌های نو و در درازمدت کمک به شرکت‌های داخلی تولیدکننده اتوبوس جهت افزایش کیفیت و تعداد اتوبوس‌ها است.
